 |
| ၿမိဳ႕ျပေနထိုင္မွဳ ျပႆနာကိုထင္ဟပ္ျပေစတဲ႕ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဗ်ာ.... |
နင္႕ကို ငါဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ..
ထပ္မေျပာေတာ႕ဘူး၊
နင္သိ ၿပီးသားပါ။
ငါ ့ ကိုနင္ ဘယ္ေလာက္
ခ်စ္တယ္ဆိုတာကိုလည္း
ငါအေသခ်ာ သိပါတယ္။
ငါတို႕ ခ်စ္လာၾကတာလည္း
ၾကာၿပီပဲ ခ်စ္ရယ္။
နင္႕အေၾကာင္းငါသိသလို
ငါ႕အေၾကာင္းကိုလည္း
နင္ အကုန္လံုးသိပါတယ္။
တစ္ေနတုန္းက နင္ေျပာတယ္
အတူေနခ်င္လွၿပီတဲ႕။
ဒီစကားကို
ငါကစ ၿပီးေျပာရမွာ ခ်စ္ရယ္။
ငါလည္းနင္နဲ႕ အတူ
ေနခ်င္လွပါၿပီ။
ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕သူနဲ ့
အတူေန
အတူစား
တူသြားရတဲ႕ ဘ၀ကေလးကို
ငါေလ
ညစဥ္ညတိုင္း
အိမ္မက္မက္ေနရတာပါ။
အိမ္မက္ထဲမွာဆိုရင္
ငါဟာ
အိမ္ကေလးတစ္ေဆာင္
အခန္းေလးတစ္ခန္းေလာက္ကို .
အၿမဲတမ္းပဲ
အေမာတေကာ ရွာေနမိတယ္။
ေနစရာေလး တစ္ေနရာကို
လြယ္လြယ္နဲ႕မ်ား
ရမယ္ထင္သလား မိခ်စ္
အျပင္မွာမေျပာနဲ႕
အိမ္မက္ထဲမွာေတာင္ ခက္လုိက္တာ။
အိပ္ရာကႏိုးလာရင္
ငါ႕မွာ ေခၽြးေတြ နစ္ၿပီး
ေမာေနတာပဲ။ငါက
အစ္မအိမ္မွာကပ္ေနရတာ။
အိမ္လို႕သာ ေျပာရတာ၊
တကယ္ကေတာ႕
ဆယ္႕ႏွစ္ေပ၊ေပေလးဆယ္
အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္း ရွည္ရွည္ေလး၊
အဲ႕ ဒီထဲမွာ ေနၾကတာက
လူေပါင္း ကိုးေယာက္၊
အစ္မတို႕ လင္မယားရယ္
ေယာက္ဖရဲ႕ အေမနဲ႕ ညီရယ္
ကေလးေလးေယာက္ရယ္
ေနာက္ၿပီးငါရယ္
ညတိုင္က်ရင္ တိုးတိုးေ၀ွ႕ေ၀ွ႕
က်ပ္က်ပ္သပ္သပ္ အိပ္ၾကရတယ္။
နင္ေနရတာကလည္း မိဘအိမ္
နင္႕ေမာင္ေတြ ညီမေတြ အျပင္
အစ္ကိုလင္မ ယားေရာ
သူ႕ကေလးေတြနဲ႕ ေရာ
က်ပ္ညပ္ေနတာ ငါအသိပဲ။
ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ လပ္ထပ္ၾကပါၿပီတဲ႕။
ကဲ ဘယ္မလဲ
ငါတို႕အတြက္ အိမ္
ငါတို႕ ဘယ္မွာ ေနၾကရမလဲ။
ငါ႕ကိုသိပ္ည႕ံတာပဲလို႕
ေျပာခ်င္လည္းေျပာေတာ႕။
ခ်စ္ေရ -ငါေလ
နင္နဲ႕ အတူတူ ေနႏိုင္ဖို႕ အတြက္
အလုပ္ကိႀကီဳးစားၿပီးလုပ္ပါတယ္
ၿခိဳးၿခံ ေခၽြတာ ၿပီး
ေငြလည္းစုပါတယ္။
ဒါေပမယ္႕ အဲ႕ဒီေငြ ဟာ
အခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခန္းကိုေတာင္
မငွားႏိုင္ဘူးဆိုတာ နင္လည္းသိပါတယ္။
ႏွစ္ဆယ္႕တစ္ရာစု ၿမိဳ႕ျပရဲ႕
အိမ္ေစ်း၊ ေျမေစ်း၊ အခန္းေစ်းေတြကို
နင္လည္းစံု စမ္းၿပီး
သက္ျပင္းတစ္ခ်ခ် လုပ္ေနရတာပဲမဟုတ္လား။
ဒီေတာ႕ခ်စ္ရယ္
နင္ေရာ ငါေရာ
စိတ္ခ်မ္းသာရေအာင္
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္
စိတ္ခ်လက္ခ်ေနရေအာင္
ငါတစ္ခုလုပ္ခ်င္တယ္။
ဒီမွာ မိခ်စ္
နင္နဲ႕ ငါနဲ႕ လက္ထပ္ၾကရေအာင္ေလ၊
တရားရံုးမွာ သြားၿပီး
လက္မွတ္ထိုးၾကမယ္။
ငါတို႕ အတူတြဲ ၿပီး
ဓါတ္ပံု ရိုက္ၾကမယ္။
မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္းေလးေတြကို
လၻက္ရည္တုိက္မယ္။
လက္ထပ္ၿပီးစီးေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာ ကို
သတင္းစာထဲမွာ ထည္႕မယ္။
ကဲ - ဘယ္သူ ဘာေျပာမလဲ
ငါဟာ နင္႕ ေယာက်္ားျဖစ္သြားၿပီ။
နင္ကလည္း ငါ႕မိန္းမ ေပါ့ေနာ္ မိခ်စ္။
ၾကားရဲ႕လား မိန္းမရဲ႕။
ညေနရံုးဆင္းရင္ နင္႕ရံုးကို အျမဲလာေခၚမယ္၊
ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ လၻက္ရည္ဆိုင္မွာ
ညဥ္႕ နက္တဲ႕ အထိ အၾကာႀကီးထိုင္ၿပီး
စကားေျပာလို႕ရၿပီ။
ညပြဲရုပ္ရွင္ေတြလည္း
ၾကည္႕လို႕ ရၿပီ၊ ငါတို႕ ဟာ
လက္ထပ္ထားတဲ႕
ခ်စ္သူေတြ ပဲမဟုတ္လား။
ေငြေလးဘာေလး
အသင္႕ရွိတဲ႕ အခါ ဆိုရင္လည္း
ဘုရားဖူးကားနဲ႕ အတူလိုက္ၿပီး
ျမန္မာ ျပည္ အႏွံ႕ ဘုရားစံုဖူးၾကမယ္၊
နင္မေပ်ာ္ဘူးလား ဟင္။
အင္း..............
ေနာက္ၿပီးေတာ႕လည္း
နင္ကလည္း နင္႕ အိမ္ ျပန္
ငါကလည္း ငါ႕ အိမ္ျပန္ရဦးမွာေပါ့။
ခ်စ္ရယ္
ငါတို႕ဆက္ၿပီး ပိုက္ဆံ စုၾကမယ္ေလေနာ္။
ဘာလုပ္ဖို႕လဲ ဟုတ္လား၊
ေမးမွ ေမးရက္ပေလဟာ
ငါတို႕ အတူေနႏိုင္ဖို႕ အတြက္ေပါ့။
မအိုခင္
မနာခင္
အဲ မေသခင္
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ မွာ
အခန္းက်ဥ္းေလးတစ္ခန္းေလာက္
ငွားႏိုင္ေအာင္ေပါ့
ေနာ္မိခ်စ္။
ၾကားရဲ႕ လား
ခ်စ္ရယ္
ငါ႕ကိုၿပံဳးျပစမ္းပါဦး။................................................
မစႏၵာ(ေပဖူးလႊာ-၁၉၈၈- ဇြန္)
